Wat ik leerde van 1 jaar geen alcohol

Het is al weer Januari en een groot deel van Nederland is met zijn goede voornemens weer hard op weg richting Blue Monday. Want laten we eerlijk zijn, echt lang zijn we daar niet mee bezig gemiddeld genomen. Ik was althans nogal hardleers wat dit onderwerp betreft. Ik kwam recent een overzichtje tegen van mijn goede voornemens. Wat bleek? Ik had in 2010 exact dezelfde voornemens opgeschreven als in 2018. In mijn geval was het vooral een jaarlijks voornemen waar gemiddeld niet al te veel van terecht kwam.

En eerlijk gezegd startte ik afgelopen jaar ook een beetje met dat gevoel aan Dry January, je weet wel het voornemen om in Januari een maand lang geen alcohol te drinken. Ik deed het samen met mijn broertje. “Waarom in godsnaam?” was de meest gehoorde vraag die maand.

Laat me je geruststellen, niet omdat ik zwaar alcoholist was. ’s Avonds dronken Mirjam en ik graag een wijntje en dat werden dan meestal 2 of 3 glazen. In het weekend was er geregeld ook een borrelmoment met een drankje of 4-6 en incidenteel een avond flink doorhalen in de kroeg met vrienden. Daar hield ik dan wel een flinke kater aan over, maar dat kwam ook niet zo vaak voor. Echter bij elkaar opgeteld ging er toch best een flinke hoeveelheid doorheen. En in wisselende intensiteit al sinds mijn studententijd eigenlijk.

Alcohol was ook behoorlijk vervlochten met veel momenten. ’s Avonds ter ontspanning, vol gas bij een wild feest, wijnarrangement bij een goed diner en gewoon voor de gezelligheid op verjaardagen en borrels. Toen ik er over nadacht kwamen weken dat er geen alcohol voorbij kwam zelden voor. En merkte ik dat ik toch echt wel zenuwachtig werd bij de gedachte dat ik niet meer zou drinken. Hmm, wellicht was er toch wat meer aan de hand dan ik naar mezelf wilde toegeven?

Januari begon voorspoedig en halverwege besloten mijn broertje en ik om Dry January om te dopen tot Dry 2020. En dat bleek in januari 2021 een van de beste besluiten ooit. Maar ook één met lessen die ik toen nog niet had voorzien.

Mijn verwachting was dat ik in januari door niet te drinken me fitter en energieker zou voelen en dat ik beter zou gaan slapen. En dat niet drinken een mooie bijdrage kon gaan leveren aan het kwijtraken van die overtollige kilo’s die ik de afgelopen jaren had opgebouwd. Dat laatste gebeurde ook, hoewel veel langzamer dan gehoopt. Maar fitter en energieker? Integendeel.

Ik merkte dat ik in het voorjaar helemaal niet zo lekker in mijn vel zat. Ik kon mijn draai niet vinden, kwam moeilijk mijn bed uit en voelde me wat somber en terneergeslagen. Corona was net in ons land en ik zag twee van mijn drie inkomstenstromen volledig stilvallen. Dus allereerst weet ik het daar aan. Het was crisis in het land en ik had daar ook last van. Dat bleek niet helemaal correct echter.

Door dat slechte gevoel besefte ik me een van mijn belangrijkste inzichten, namelijk waarom ik eigenlijk dronk. Had je me dat in 2019 gevraagd had ik veel van de te verwachten antwoorden gegeven. “Gewoon voor de gezelligheid” of “ter ontspanning na een werkdag” bijvoorbeeld. Maar er bleek wel degelijk iets meer over te zeggen dat alleen dat. Alleen had ik me dat nooit gerealiseerd. En waardoor niet? Door alcohol.

Namelijk alcohol was mijn beproefde recept om negativiteit mee te verdoven. Wat werkt er beter dan een wijntje als je niet zo’n fijne dag hebt gehad? Sterker nog, ik had onbewust al mijn escapes de deur uit gezet. Roken al een tijd daarvoor, nu alcohol en ook zoetigheid was vertrokken met mijn afvalplan.

Doordat ik die escapes niet meer had, was ik mijn beste work-around om negativiteit heen kwijt. En bleef ik dus opgescheept met dat gevoel. Ik had het me nooit zo gerealiseerd, maar ik dronk ook om te vermijden.

Dit inzicht bleek het begin van de weg omhoog. Ik besloot om maar gewoon eens te zijn met dat gevoel. En te kijken waar het dan precies over ging. Want inmiddels had ik wel door dat het niet uit de buitenwereld kwam, maar van binnenuit.

Door niet te drinken begon ik weer meer en beter te voelen. Dat klink fijner dan het aanvankelijk was echter. Maar toen ik goed naar dat negatieve gevoel keek, bleek het eigenlijk ook best mee te vallen. Ik was soms niet zo tevreden over mezelf, omdat ik eigenlijk meer had willen doen bijvoorbeeld. Maar over de gehele lijn was het toch best ok?

Wat ik merkte was dat mijn oude aanpak om te vermijden dingen juist groter maakte en in stand hield. Door een klein ongemak wat te verdoven met een wijntje voelde ik er niet zoveel van. Maar bleef dat gevoel wel ergens aanwezig in je achterhoofd. Terwijl als ik er gewoon even naar keek, het erkende en een plek gaf, het als opgelost voelde. (Bij dit kijken naar deze gevoelens heeft meditatie me trouwens onwijs geholpen. Gewoon zitten en zonder oordeel kijken naar wat er in je hoofd omhoog komt. Maar dat is wellicht iets voor een ander verhaal.)

Zo had ik blijkbaar een hele nieuwe manier te leren van het omgaan met mijn eigen emoties. Shit, die had ik niet zien aankomen in januari …

In de maanden erop was ik vooral bezig om daar mijn draai te geven aan die nieuwe manier. Hoe om te gaan met die kroeg avond met vrienden? Want dat was ook zo’n moment waar bier gewoon de standaard was. Mijn oplossing met 0.0 biertjes bleek daar prima te werken. Ik kon toch lekker biertjes meedrinken, maar dan zonder de alcohol. Als ik er zelf niet zo’n punt van maakte bleken anderen dat eigenlijk ook niet te doen. Sterker nog, ik kreeg veel bewondering voor de keuze. “Dat zou ik eigenlijk ook eens moeten doen.” heb ik geregeld gehoord dit jaar.

Ook waren er nog die andere momenten die lastig waren. Dat wijnarrangement bij een lekker diner bijvoorbeeld. Hoe ik dat heb opgelost? Niet eigenlijk. Want die bestel ik nog steeds wel eens. Onderdeel van de Dry 2020 deal was namelijk ook dat we per jaar 10 jokers hadden die we mochten inzetten wanneer we wilden. De mijne zijn grotendeels opgegaan aan wijnarrangementjes kan ik je vertellen. En die waren dan dubbel zo lekker.

Op borrels en thuis bleken Virgin Mojito’s ook een hele goede. Sterker nog, die bleken vaak spontaan enorm in trek bij ook de rest. En zo bleek in de loop van het jaar eigenlijk voor al die momenten wel een fijne oplossing te zijn. Soms kostte het wat moeite, maar het was de beste investering in mezelf sinds tijden.

Dus of ik na Dry 2020 weer ga beginnen met drinken? Absoluut niet. Ik ben aanzienlijk gelukkiger, fitter en energieker dan ik vorig jaar rond deze tijd was. Ik zit weer lekker in mijn vel, ook letterlijk met 10 kg minder gewicht. Mijn vrouw, kids en vrienden zijn ook unaniem. Geen alcohol maakt echt een veel fijnere Bastiaan. Niet in de laatste plaats voor mezelf.

Dus mocht je het overwegen: Ik kan het je meer dan aanraden!